Ο Γιάννης Πλιώτας (Εκδ. Διόπτρα) μιλάει στον eAnagnostis για το online marketing του βιβλίου

giannis-pliotas

Ο Γιάννης Πλιώτας είναι αναγνώστης και συγγραφέας. Αυτοέκδωσε το πρώτο του ηλεκτρονικό βιβλίο το 2006. Διαχειρίζεται το Twitter των Εκδόσεων Διόπτρα (@DioptraBooks).

Στο eVent του eAnagnostis θα συμμετάσχει στη συζήτηση για το “marketing έντυπων και ηλεκτρονικών βιβλίων στο διαδίκτυο”.

eAnagnostis: Ποιες είναι κατά τη γνώμη σας οι παράμετροι μιας επιτυχημένης παρουσίας ενός εκδοτικού οίκου στο διαδίκτυο και ιδιαίτερα στα κοινωνικά δίκτυα; Τι συνιστά μια επιτυχημένη παρουσία και πώς είναι μετρήσιμη;

Γιάννης Πλιώτας: Μιλώντας ειδικά για τo Twitter, ο εκδοτικός οίκος οφείλει να ακολουθήσει τους κανόνες του μέσου, να λειτουργεί αμφίδρομα και να επενδύσει χρόνο στη δημιουργία κοινότητας. Αν ο λογαριασμός απλώς ανακοινώνει τις νέες κυκλοφορίες ή μεταφέρει αυτόματα τα posts από το Facebook, θεωρώ ότι δεν αξιοποιεί τις δυνατότητές του. Αν όμως παράγει πρωτότυπο περιεχόμενο, μοιράζεται νέα από το χώρο, παίρνει θέση σε σχετικά ζητήματα και δημιουργεί συζητήσεις, θα αποκτήσει φίλους/followers που θα αλληλεπιδρούν μαζί του συστηματικά. Δεν θα έχει άμεσο χρηματικό κέρδος, αλλά θα προσθέτει στην αξία του άυλου κεφαλαίου φήμης που έχει ο κάθε εκδοτικός.

Η πετυχημένη παρουσία, ειδικά στο ελληνικό Τwitter, είναι μια υποκειμενική αίσθηση που έχει μόνο κάποιος χρήστης με συνεχή παρουσία στο μέσο. Σχετικά με το πώς είναι μετρήσιμη, είναι δύσκολο να το ορίσουμε. Οι αριθμοί που φαίνονται (likes ή followers) μερικές φορές είναι παραπλανητικοί. Όπως παραπλανητικό μπορεί να είναι και το ότι μια ανάρτηση πήρε εκατοντάδες retweets, μόνο και μόνο επειδή έτυχε να το αναμεταδώσει η Ελένη Μενεγάκη (δεν αναφέρω τυχαία το όνομα- η κ. Μενεγάκη έχει καταφέρει να δημιουργήσει ένα ρεύμα χρηστών που ασχολούνται σχεδόν αποκλειστικά με τις δικές της αναρτήσεις). Θεωρώ ότι έχουν περισσότερη αξία εφαρμογές ή sites που επιχειρούν να υπολογίσουν τη βαρύτητα ενός λογαριασμού (πχ το Klout ή το trending.gr).

eAnagnostis: Μπορεί το διαδίκτυο να αντικαταστήσει τη βιτρίνα ή το ράφι ενός βιβλιοπωλείου; Σε ποιο βαθμό μπορεί ένας εκδότης να διαθέσει μέσα από το site του τα έντυπα και ηλεκτρονικά του βιβλία και ειδικότερα σε σχέση με άλλα ηλεκτρονικά βιβλιοπωλεία;

Γιάννης Πλιώτας: Ένα μεγάλο ποσοστό των αναγνωστών ενημερώνεται πλέον απ’ το ίντερνετ και κατά τη γνώμη μου όχι μέσω εξειδικευμένων σελίδων, αλλά κυρίως μέσω κοινωνικών δικτύων. Με τους λογαριασμούς στα κοινωνικά δίκτυα, ένας εκδοτικός οίκος κάνει γνωστά τα βιβλία και τους συγγραφείς του, και προσελκύει αναγνώστες να γίνουν μέλη-πελάτες στο site του.

Παραμένει το πρόβλημα ότι ένας εκδοτικός οίκος, όσο μεγάλος κι αν είναι, έχει περιορισμένη ποικιλία βιβλίων και δύσκολα θα καλύπτει όλες τις ανάγκες ενός αναγνώστη. Αν η σελίδα ενός εκδοτικού είναι σε παρόμοιο επίπεδο με αυτήν ενός ηλεκτρονικού βιβλιοπωλείου, γιατί ο χρήστης να επιλέξει να εγγραφεί στη σελίδα του εκδοτικού, στην οποία δεν θα μπορεί να βρει όλα τα βιβλία που κυκλοφορούν; Μόνο αν έχει καταφέρει να πείσει τον αναγνώστη ότι η σελίδα του είναι ένα μέρος μιας ευρύτερης διαδικτυακής κοινότητας ενημέρωσης και ψυχαγωγίας.

eAnagnostis: Ποιες είναι οι διαφορές στην προώθηση και στην πώληση ενός έντυπου και ενός ψηφιακού βιβλίου στο διαδίκτυο;  

Γιάννης Πλιώτας: Αυτή τη στιγμή, στη μικρή ελληνική αγορά ηλεκτρονικών τίτλων, δεν πιστεύω ότι υπάρχουν σημαντικές διαφοροποιήσεις στην προώθηση, εκ μέρος ενός εκδοτικού. Θεωρώ ότι υπάρχουν μερικές αναξιοποίητες ιδέες όπως η προσφορά δωρεάν περιεχομένου μαζί με την αγορά ενός ebook (για παράδειγμα το προηγούμενο βιβλίο του ίδιου συγγραφέα), η συνδυαστική αγορά έντυπης και ηλεκτρονικής μορφής του ίδιου τίτλου και η κυκλοφορία ορισμένων τίτλων αποκλειστικά σε ηλεκτρονική μορφή.

Στο μέλλον θα έχει περισσότερο νόημα η διαφοροποίηση στην προώθηση, ειδικά αν αρχίσουν να αναπτύσσονται ηλεκτρονικές δανειστικές βιβλιοθήκες ή αντίστοιχες συνδρομητικές υπηρεσίες.

eAnagnostis: Πώς ένας εκδοτικός οίκος μπορεί να αναπτύξει και να διατηρήσει την επισκεψιμότητα στο site/κατάστημά του;

Γιάννης Πλιώτας: Είναι ωραίο ο συστηματικός χρήστης να έχει κι άλλα πράγματα να κάνει, πέρα απ’ το να αγοράζει βιβλία. Για παράδειγμα να διαβάζει άρθρα ή να μαθαίνει νέα. Ένα online κατάστημα θα αναπτύσσεται εφόσον υπάρχει σταθερό ρεύμα τροφοδότησης μέσω αναρτήσεων σε facebook, twitter και blog του εκδοτικού.

Επίσης, ο εκδοτικός αξίζει να φέρνει τον χρήστη μέσα στη διαδικασία. Να ζητάει τη γνώμη του για ένα εξώφυλλο, να προτείνει θέματα για τα οποία θα ήθελε να διαβάσει ή ακόμα και να ψηφίζει κάθε χρονιά ένα βιβλίο για να εκδοθεί (ανάμεσα σε υποψήφια που έχουν υποβάλει νέοι συγγραφείς).

eAnagnostis: Πώς μπορούμε να αξιοποιήσουμε το περιεχόμενο των βιβλίων για να χτίσουμε μια στρατηγική προώθησης και επικοινωνίας του εκδοτικού οίκου στο διαδίκτυο;

Γιάννης Πλιώτας: Ορισμένα βιβλία (και καθώς περνάει ο καιρός, όλο και περισσότερα) προσφέρονται για καμπάνιες προώθησης μέσω ίντερνετ, λόγω του θέματος ή της δομής τους. Χαρακτηριστικά αναφέρω το σπονδυλωτό The Kills του Richard House, που ήταν πέρσι υποψήφιο για Man Booker, καθώς και το Night Film της Marisha Pessl (Τελευταίο Αίνιγμα στα ελληνικά). Είναι φανερό ότι η στρατηγική πρέπει να προσαρμόζεται στους κανόνες του μέσου και να εκμεταλλεύεται τα χαρακτηριστικά του. Ιδανική θεωρώ την προσέγγιση που έκανε η History Press με τον λογαριασμό @TitanicRealTime, ενώ πλέον οι λογοτεχνικοί ήρωες μπορεί να αποκτήσουν ζωή όπως ο @AndersEconomide, ο ελληνικής καταγωγής επιθεωρητής αστυνομίας του Έρεμπρο και πρωταγωνιστής του σκανδιναβικού αστυνομικού Μίσος.